همه آنچه قبل از ارتودنسی باید بدانید

لبخند زیبا با دندان‌های مرتب گاهی اوقات برای خیلی‌ها آرزوست. آنها دندان‌های نامرتبی دارند و با هر بار جلوی آینه رفتن یا لبخند زدن به این فکر می‌‌کنند که کاش دندان‌های صاف و مرتبی داشتند.

این آرزو این روزها دیگر دست نیافتنی نیست. علم دندانپزشکی نه تنها در زیباسازی دندان‌ها به خوبی پیشرفت کرده است بلکه روش‌های راحت‌تر و ساده‌تری را برای رسیدن به نتیجه مطلوب به کار می‌گیرد. از ارتودنسی‌ های پیشگیری تا ارتودنسی‌های نامرئی. در روش‌های جدید فرد کمتر به سیم‌ها و براکت‌هایی که با هر بار حرف زدن و خندیدن خود را نشان می‌دهند، اذیت می‌شود و تا طی کردن دور کامل دوره درمان ارتودنسی مشکلی از نظر ظاهری ندارد.

با یک متخصص ارتودنسی درباره تمام آنچه باید در مورد ارتودنسی بدانید صحبت کردیم که با هم می‌خوانید.

آیا درمان ارتودنسی  تنها برای زیبایی است؟

درمان ارتودنسی به منظور برقراری رابطه بین دندانی و فکی بهتر انجام می‌گیرد. با این درمان‌ها نه تنها به زیبایی بیشتر دست می‌یابیم بلکه می‌توانیم با رعایت بهداشت از پوسیدگی‌های بیشتر که براثر نامرتبی و روی هم قرارگرفتن برخی از دندان‌ها یا فاصله بین دندانی جلوگیری کنیم. درمان ارتودنسی با قرار گرفتن دندان‌ها در محل خود و ایجاد روابط فکی صحیح، سبب تلفظ بهتر حروف و کلمات توسط بیمار و نهایتا حضور با اعتماد به نفس او در جامعه می‌شود.

آیا همه نیاز به ارتودنسی دارند؟

به دلیل وجود درمان‌های زیاد و نیز تنوع وضعیت‌های مختلف دهانی و دندانی، برای اینکه متوجه شوید نیاز به انجام دادن ارتودنسی دارید یا نه باید به دندانپزشک مراجعه کنید. چون امکان درمان‌های جایگزینی برای ارتودنسی وجود دارد. با معاینه دندانپزشک، او متوجه نیاز یا بی‌نیازی به ارتودنسی می‌شود. در بعضی مواقع می‌توان در سنین بعد از رشد در صورت نامرتبی‌های کم‌ از درمان‌های لامینیت که پوشش‌های استتار‌کننده نامرتبی‌های دندانی است و روی سطح جلویی دندان‌های قدامی چسبانده می‌شوند، استفاده کرد.

از چه زمانی متوجه نیاز به ارتودنسی می‌شویم؟

ارتودنسی محدود به سن خاصی نیست، می‌توان از اواخر ۳ سالگی تا وقتی که دندان‌ها وجود دارند از این درمان استفاده کرد. گاهی اوقات در سنینی که کودکان دندان شیری دارند برای اینکه عادت مکیدن انگشت یا پستانک از سر کودک باز شود، از دستگاه‌های ساده ارتودنسی استفاده می‌شود. 

معمولا اغلب مشکلات ارتودنسی در ۷سالگی زمانی که بیشتر دندان‌های دائمی جلویی درآمده‌اند خود را نشان می‌دهند. البته امکان تشخیص برخی از مشکلات در سنین پایین‌تر نیز وجود دارد. از وقتی که دندان‌های دائمی رویش پیدا می‌کند تا حدود ۱۲ تا ۱۵ سالگی می‌توان تغییرات استخوانی و عضلانی مثل بزرگ کردن فک بیماران را انجام داد. به طور کلی بهترین سن درمان ارتودنسی با دستگاه ثابت حدود ۱۲ سالگی است. پس از ۱۲ سالگی با افزایش سن بیمار درمان هم تغییر می‌کند.

ارتودنسی نامرئی چیست؟

۳روش برای انجام ارتودنسی نامرئی وجود دارد. یک مورد سیستم لینگوال است که در این روش براکت‌های ارتودنسی در پشت دندان‌های فک بالا و پایین چسبانده می‌شود. این سیستم به دلیل مزاحمت‌های فراوان برای زبان هنگام تکلم و غذاخوردن و نیز به دلیل شکسته و کنده شدن هنگام شستن دهان چندان عملی نبوده و پیشنهاد نمی‌شود. 

در روش دیگر از پلاک‌های ارتودنسی نامرئی شفاف در جهت ردیف کردن دندان‌ها استفاده می‌شود که ‌آن نیز در موارد بسیار محدود و نامرتبی‌های بسیار کم و با صلاحدید متخصص ارتودنسی انجام می‌گیرد و نیاز به مراجعات ۲هفته یک‌بار و قالب‌گیری در هر جلسه مراجعه و ساخت پلاک جدید در هر جلسه دارد. روش اصلی و کارآمد روش استفاده از براکت‌های شفاف و اغلبب سرامیکی ارتودنسی نامرئی است که روی دندان‌های بیمار نصب می‌شود و بدون رنگ بوده و دیده نمی‌شوند. این روش دارای استحکام و زیبایی خوبی بوده و مشکلی برای زبان یا گفتار بیمار ایجاد نمی‌کند.

سیستم ارتودنسی متحرک را توضیح دهید.

ویژگی ارتودنسی متحرک قابلیت برداشتن و گذاشتن آن است. اما استفاده از این روش به این معنا نیست که فرد هر زمان دلش خواست از آن استفاده کند. در این روش نیز فرد باید دست‌کم ۱۸ ساعت به طور پیوسته آن را در دهان قرار دهد. نکته مهم آن است که ارتودنسی متحرک تنها در مشکلات جزئی و در بیشتر مواقع به عنوان درمان پیشگیری استفاده می‌شود. یکی دیگر از نکات مهم آن است که میزان نتیجه بخش بودن ارتودنسی متحرک به میزان همکاری بیمار و عمل به توصیه‌ها بستگی دارد.

نحوه عملکرد ارتودنسی چگونه است؟

دستگاه‌های ارتودنسی با اعمال نیرو روی دندان‌ها آنها را جا به جا می‌کند. این نیرو با اطلاع کامل از میزان آنها و محاسبه با روش‌های خاص درمانی انجام می‌شود. پس از هر بار کشیدن سیم‌های ارتودنسی  کمی درد ایجاد می‌شود که معمولا بعد از چند روز از بین می‌رود. نکته مهم آن است که درمان ارتودنسی نیاز به نظم خاص و آماده‌سازی دارد. حین ارتودنسی باید جرم‌گیری، ترمیم پوسیدگی، کشیدن دندان و آموزش بهداشت انجام شود تا پس از اتمام ارتودنسی دندان‌ها در سالم‌ترین شکل خود قرار داشته باشد.

آیا استفاده زیاد از پستانک و شیشه شیر تاثیری بر نیاز به ارتودنسی دارد؟

استفاده از پستانک و شیشه شیر به خودی خود مضر نیست ولی در صورتی‌که همراه با محلول‌های شیرین و برای مدت طولانی و در سنین بالاتر نیز استفاده شود می‌تواند آسیب‌رسان باشد. پستانک مخصوص نوزادان است، نه کودکان نوپا. آنها باید پستانک را در دهان‌شان بگذارند و شروع به راه رفتن و بازی کردن کنند. استفاده طولانی‌مدت از آن حتی باعث می‌شود در آینده کودک نیاز به ارتودنسی  پیدا کند. به همین دلیل استفاده از پستانک در سنین بالای ۲ سال اصلا توصیه نمی‌شود.

آیا امکان برگشت درمان ارتودنسی وجود دارد؟

پس از اتمام ارتودنسی  برای آنکه نتیجه حفظ شود باید دستورالعمل‌های خاصی را در نظر داشت. گاهی اوقات سهل انگاری افراد بعد از ارتودنسی باعث جابه جایی ناخواسته دندان‌ها می‌شود. اما نکته مهم آن است که بدن هر فرد در برابر تغییرات ناگهانی واکنش‌های نامطلوبی نشان می‌دهد بنابراین بهتر است درمان‌های ارتودنسی  به صورت آهسته و پیوسته انجام شود.

اهمیت رعایت بهداشت در طول دوره درمان ارتودنسی به چه دلیل است؟

رعایت بهداشت در طول دوره درمان ارتودنسی اهمیت ویژه‌ای دارد زیرا به دلیل وجود براکت‌های ارتودنسی و نیز سیم‌های ارتودنسی، گیر غذایی بسیار بیشتر از قبل بوده و امکان مسواک زدن، تنها با استفاده از مسواک‌های معمول مشکل است. بنابراین به بیماران پیشنهاد می‌شود از وسایل کمکی خاصی که به همین دلیل ساخته شده‌اند به منظور رعایت بهداشت صحیح و کامل بهره ببرند و همچنین انجام دهان‌شویه نیز به صورت مرتب توصیه می‌شود.

در ارتودنسی دندان‌هایی که بند به آن‌ها وصل است بیشترین آسیب را می‌‌بینند. آیا راهی برای کمتر آسیب دیدن آنها وجود دارد؟

در زمان ارتودنسی به دلیل آنکه سیم‌، فنر و نوارهای پلاستیکی روی دندان‌ها قرار دارند، غذا می‌تواند به آنها بچسبد که اگر خوب شسته نشود می‌تواند موجب لک آوردن دائمی دندان‌ها شود. بنابراین بعد از هر بار غذا خوردن باید مسواک زده شود و از نخ دندان نیز برای تمیز کردن غذاهای باقی مانده استفاده شود. برخی افراد در زمان ارتودنسی بیشتر مستعد آفت دهان هستند. اگر چنین اتفاقی افتاد باید متخصص ارتودنسی داروهای مخصوص را تجویز کند.

 مطالب مرتبط:

ارتودنسی نامرئی

ارتودنسی ثابت

ارتودنسی دیمون

متخصص ارتودنسی

پیش مقدمات ارتودنسی

چه سوالاتی را باید از متخصص ارتودنسی یا دندا نپزشکتون پیش از ارتودنسی بپرسید؟

- درمان ارتودنسی چقدر زمان خواهد برد؟
- آیا نتیجه ی نهایی درمان ارتودنسی پایدار است؟
- آیا من باید از نگهدارنده دندان (سیم های ارتودنسی) استفاده کنم؟ برای چه مدت؟
- درمان ارتودنسی چه ریسک ها و خطراتی ممکن است دربر داشته باشد؟
- کل هزینه ی ارتودنسی چقدر خواهد؟ آیا این هزینه دربرگیرنده ی براکت ها و پلاک های ارتودنسی هم می شود؟
- ارتودنسی  من در این کلینیک توسط یک متخصص ارتودنسی یک دندانپزشک یا یک ارتودنسی کار تجربی انجام خواهد شد؟

چه انتظاراتی باید از متخصص  ارتودنسی یا دندان پزشکتان داشته باشید؟

یک متخصص  ارتودنسی یا دندانپزشک وظیفه شناس همیشه:

- پیش از شروع ارتودنسی از شما راجع به نگرانی هایتان می پرسد.
- تمام درما نهای متفاوت و شیوه های مختلف ارتودنسی را با ریسک ها و مزایای هرکدام برایتان توضیح میدهد.
- انواع مختلف براکت های ارتودنسی را برایتان تشریح میکند.
- طول دوره ی درمان ارتودنسی را برایتان تخمین میزند.
- در رابطه با نگهدارنده های دندان در ابتدای ارتودنسی و امکان نیاز به وجود سیم کشی برای مدت زمان طولانی تا ثابت شدن دندان ها در مکان جدیدشان توضیح می دهد.
- برایتان تشریح می کند که در پایان دوره درمان ارتودنسی  چطور دندان ها در مکان جدیدشان قرار خواهند گرفت ( در واقع پایداری نتیجه ی حاصل از ارتودنسی را برایتان توضیح میدهد)
- در ابتدا برایتان توضیح میدهد که چه کارهای جانبی دیگری ممکن است به عنوان بخشی از پروسه ی درمان ارتودنسی نیاز باشد.
- به شما فرصت تصمیم گیری میدهد تا تصمیم بگیرید که آیا میخواهید پروسه ی ارتودنسی  را انجام دهید؟
- به شما یک برنامه ی مکتوب شده از روند درمان ارتودنسی می دهد.
- و خلاصه ای از فعالیت های تخصصی که در زمینه ارتودنسی انجام داده است را جهت اطمینان خاطر بیشترتان با شما به اشتراک میگذارد.
چه مشکلاتی ممکن است در ارتودنسی به وجود بیاید؟

از آنجا که دندان ، بخشی از یک سیستم بسیار پیچیده ی بیولوژیک شامل لثه، استخوان فک و عضلات صورت است ممکن است با ارتودنسی مشکلاتی به وجود آید. برخی از مشکلات احتمالی در زیر آورده شده اند:

مشکلات مربوط به لثه ها از جمله بیماری های لثه و یا پس رفت آن درصورتی که فضای کافی برای تمام دندان های شما وجود نداشته باشد و استخوان فک دندان ها را تحت فشار قرار دهد.

راهی که دندان از آن نیش میزند میتواند موثر باشد:

- دندان در لثه و از سقف دهانتان نیش میزند و باعث درد میشود. 
- برعکس این مسئله هم ممکن است صادق باشد وقتی که ارتباط بین دندان هایتان کم است (فاصله بینشان زیاد است) این هم کارایی نیش زدن را کاهش می دهد. 
- دندان بالایی میتواند تحت فشار قرار گرفته و بیرون بزند.
- یکی از مشکلات بسیار رایج که می تواند اتقاف بیفتد این است که بعد از اتمام دوره درمان ارتودنسی دندان تلاش می کند تا به جایی که که از آن آمده برگردد. (مکان اولیه اش) که به آن ریلپس یا بازگشت گفته می شود.
- این مشکل اغلب زمانی مشاهده شده که فاصله ی بین دندان ها وجود داشته یا دندان ها در ابتدا خیلی بهم چسبیده بودند. این حالت مخصوصا زمانی اتفاق می افتد که درمان خیلی سریع صورت میگیرد یا نگهدارنده های ارتودنسی  به طور نامناسبی استفاده و جاگذاری شده اند. ( حداقل 1 سال طول میکشد تا دندان بتواند در استخوان فک و لثه مستقر شود.)

چگونه باید نوع براکت ارتودنسی مناسب را انتخاب کنم؟

- یک دندان پزشک آزاد است تا هر براکتی ارتودنسی  که می خواهد را استفاده کند. آنها محدودیتی برای استفاده از یک براکت خاص ندارند. اما یک دندان پزشک از نظر حرفه ای ، خود را بر آن می داند تا انواع براکت های ارتودنسی ای که می توانند استفاده شوند را با ریسک ها و فواید هرکدام توضیح دهد. 
- همچنین راه های متفاوتی برای رشد دندانتان وجود دارد، مثلا اینکه فقط صاف شود یا نیش آن بطور کلی اصلاح گردد. پس اگر فقط یک نوع براکت ارتودنسی به شما پیشنهاد می شود باید بسیار محتاط باشید.

12 نکته که قبل از گذاشتن براکت های ارتودنسی  باید بدانید:

براکت های دندان در سال های اخیر بسیار تغییر کرده اند. تصورات اشتباه بسیاری راجع به انواع براکت های ارتودنسی  و پیدا کردن دندان پزشک برای آغاز ارتودنسی وجود دارد. در این مقاله به نکاتی می پردازیم که شما پیش از شروع یک درمان ارتودنسی چند ساله باید آنها را بدانید.

1. هیچ محدودیت سنی برای براکت های دندان وجود ندارد. بسیاری افراد وقتی به براکت های ارتودنسی فکر می کنند فقط نوجوانان را در نظر می آورند. اما تعداد بزرگسالانی که از براکت استفاده می کنند نیز رو به رشد است. تا زمانی که دندان و لثه هایتان سالم هستند می توانید از مزایای ارتودنسی  دندان هایتان بهره مند شوید. یکی از مهمترین نکاتی که باید مورد توجه قرار بگیرد محل لثه ها و استخوان های فک شماست. اگر شما لثه های سلامتی ندارید، مثلا فرورفتگی های زیاد لثه یا استخوان های فک؛ شاید در این حالت گذاشتن براکت ارتودنسی  برای شما توصیه نشود ، به خاطر اینکه فشاری که آن ها به لثه هایتان می آورند می تواند باعث بروز عوارض نامطلوب گردد. 
چرا بسیاری از مردم در بزرگسالی براکت ارتودنسی  می گذارند؟ معمولا این مسئله به این علت است که وقتی آنها بچه بوده اند خانواده ها نتوانسته اند این کار را برای آن ها انجام دهند ولی حالا که بزرگ شده اند می خواهند لبخند زیباتری داشته باشند و سلامتی دندان هایشان را بهبود ببخشند. بعضی از بزرگسالان هم وقتی کودک یا نوجوان بوده اند براکت ارتودنسی  داشته اند اما نگهدارنده هایشان را به درستی استفاده نکرده اند و باعث شده که دندان هایشان دوباره نامرتب و کج شوند. حتی برخی موارد پیچیده تر هم وجود دارد که در آن بیمار ممکن است به جراحی فک و براکت ارتودنسی  نیاز داشته باشد.

2. نیش دندان شما به اندازه ی صافی و زیبایی دندانتان اهمیت دارد. بسیاری از مردم بر این باورند که براکت های ارتودنسی  فقط دندان ها را صاف می کنند. اما در حقیقت آنها نقش بسیار بیشتری دارند. وقتی شما برای ویزیت و مشاوره به یک کلینیک دندان پزشکی مراجعه می کنید یک متخصص ارتودنسی موارد بسیار زیادی را مورد ارزیابی قرار می دهد. آیا دندان هایتان صافف هستند؟ آیا به طور مناسبی نسبت بهم قرار گرفته اند؟ آیا زبان و دندان جلویتان در فاصله مناسبی قرار گرفته؟ آیا فک تان آسیب دیده یا ضربه خورده است؟ دندان هایتان بهم چسبیده هستندد یا از هم فاصله دارند؟ آیا تمام دندان های شیری تان افتاده اند؟ آیا دندان ها و لثه ها یتان سلامت هستند؟ آیا شما در تنفس یا صحبت کردن مشکلی دارید؟

یکی از مهمترین مسائلی که متخصص ارتودنسی ارزیابی می کنند نیش دندان هایتان است. این راهی است که وقتی دهانتان را باز و بسته می کنبد از طریق آن دندان بالا و پایین شما باهم برخورد دارند. متخصص ارتودنسی به این مسئله توجه می کنند که دهانتان چطور عمل میکند تا باعث شوند دندان هایتان عالی به نظر برسند. بعد از تمام این ها به این نکته توجه می کنند که اگر شما نمی توانید به درستی بجوید و صحبت کنید دندان صاف چقدر به بهبود این مسئله کمک خواهد کرد؟

3. یک متخصص ارتودنسی آموزش های بسیار بیشتری نسبت به یک دندانپزشک داشته است. ممکن است شما دندانپزشک خانوادگیتان را بسیار دوست داشته باشید یا او به شما بگوید که با هزینه بسیار کمتر از یک متخصص ارتودنسی برایتان براکت می کذارد. اگر چه این خوب است اما ریسک بسیار بزرگی است. در سایت Arcwired.com می توانید پیام های بسیاری از افرادی را بخوانید که دندان هایشان را توسط یک دندانپزشک عادی براکت ارتودنسی کرده اند در حالیکه آن دندانپزشک از پیچیدگی های بسیار زیاد آن ها مطلع نبوده و بدون در نظر گرفتن آنها ، باعث عواقب ناگواری شده است. این افراد اغلب مجبور شده اند تا با مراجعه به یک متخصص ارتودنسی ( ارتودنتیست) برای سال های طولانی تری تحت براکت گذاری ارتودنسی قرار بگیرند تا عوارض کار اشتباه قبلی جبران شود. متخصص ارتودنسی برای حرکات دندان و عملکرد فک به طور خاص آموزش دیده اند اما یک دندانپزشک خیر... برخی از دندان پزشکان چند دوره چند ساعته برای مرتب سازی نامرئی یا درمان های دیگر دیده اند اما این کار اصلی آنها نیست. آیا حاضرید به دست دکتری که 1-2 عمل جراحی قلب در سال انجام میدهد تحت جراحی قلب قرار بگیرید؟ مسلما خیر... یک متخصص ارتودنسی ابتدا دندانپزشک میشود و بعد یک دوره ی تخصصی ارتودنسی را در رابطه با حرکات دندان ها, عملکرد فک و زیبایی های صورت پشت سر میگذارد. اما آیا اینها بدین معناست که یک دندانپزشک نمی تواند براکت گذاری ارتودنسی  را انجام دهد؟ خیر... همه چیز به تجربه برمیگردد. بهتر استپیش از تصمیم گیری از دندان پزشکتان بپرسید که چند مورد ارتودنسی داشته است و کیس هایش تا چه اندازه پیچیده بوده اند.

4- انواع براکت ها آنقدر که شما فکر میکنید اهمیت ندارند. همه افراد نمی توانند کاندیدای درمان ارتودنسی نامرئی باشند. بسیاری از بزرگسالان به یک ارتودنتیست مراجعه می کنند و امیدوارند بتوانند تحت درمان ارتودنسی نامرئی قرار بگیرند اما تنها درصدی از آن ها کاندیداهای مناسبی برای استفاده از مرتب کننده های پلاستیکی هستند. علت این امر آن است که بعضی از درمان ها به شیوه ی ارتودنسی نامرئی به خوبی براکت های سنتی پاسخ نمی دهند. و وقتی می گوییم براکت های سنتی منظورمان هر نوع فلزی نیست. براکت های رنگ دندان بسیاری در بازار موجود است که خیلی کم به چشم می آیند (خیلی آشکار نیستند) و به خوبی براکت های فلزی کار می کنند. شما باید به متخصص ارتودنسی تان اعتماد کنید اگر به شما می گوید که قادر به اعمال ارتودنسی نامرئی برای مورد شما یا استفاده از نوع خاص براکتی که شما درباره آن شنیده اید نیست. اگر تصمیم خود را برای استفاده از ارتودنسی نامرئی یا بعضی سیستم های دیگر گرفته اید از متخصص ارتودنسی خود بپرسید که چرا نمی خواهد از این روش برایتان استفاده کند. اینکه بپرسید چرا اصلا اشکالی ندارد و خیلی خوب است که شما پیش از آغازز درمان شیوه ای که متخصص ارتودنسی تان می خواهد برایتان بکار بگیرد را کاملا درک کنید. با آنچه در این رابطه گفته شد شما باید درک کرده باشید که بسیاری از شرکت ها امروزه در حال تولید براکت های ارتودنسی هستند و هزینه ی زیادی را صرف تبلیغ آن می کنند. هر ارتودنتیست خوبی به شما این حقیقت را خواهد گفت که براکت تفاوت عمده را در درمان ارتودنسی ایجاد نمی کند و آنچه باعث این تفاوت می شود تکنیک و تجربه ایست که ارتودنتیست شما برای درمانتان بکار می گیرد. البته که برخی براکت های ارتودنسی جدید مزایایی دارند مثل کوچکی یا آشکاری کمتر یا عدم نیاز به آلیاژ های حلقه ای الستیک اما این ویژگی ها نمی تواند آن را به بهترین براکت موجود مبدل سازد. مطلب دیگری که در این رابطه باید مورد توجه قرار بگیرد این است که ارتودنتیست ها نیاز به آموزش برای استفاده از برخی انواع براکت های ارتودنسی هستند. برای مثال یک ارتودنتیست نیاز دارد که توسط شرکت تولید کننده ی یک براکت خاص آموزش داده شود تا بتواند آن براکت را برای بیمار خود بگذارد و اگر متخصص ارتودنسی شما دوره ی مربوط به آن براکت خاص را نگذرانده باشد نمی تواند آن را به شما پیشنهاد کند. بنابراین سعی کنید روی یک نوع براکت خاص یا شیوه درمانی خاص اصرار نورزید. به تجربه ی متخصص ارتودنسی خود اعتماد کنید.

5. هزینه و زمان درمان متفاوت است براکت های ارتودنسی ارزان نیستند. هزینه ی ارنودنسی بسته به نوع کاری که قرار است انجام شود و جایی که شما زندگی میکنید متفاوت است. معمولا ارتودنسی نامرئی هم هزینه ای مشابه هزینه ارتودنسی عادی در بر خواهد داشت ولی گاهی نیز ممکن است گران تر باشد. معمولا شما باید برای عکس اشعه X و قالب هزینه جداگانه بپردازید.

6. لازم است که شما از دندان هایتان به خوبی مراقبت کنید. اگر شما بهداشت دهان و دندان را رعایت نکنید پس هدف از پرداخت چندین میلیون هزینه و صرف چند سال زمان چیست؟ زمانی که براکت ارتودنسی در دهان شماست، شما باید دندان هایتان را چند بار در روز مسواک بزنید. ( در بهترین حالت بعد از هر وعده غذایی ) این مسئله ممکن است در ابتدا خیلی سخت و رنج آور به نظر برسد اما شما به آن عادت خواهید کرد. در حقیقت خود شما نیاز به مسواک زدن مکرر را احساس خواهید کرد زیرا غذا لای براکت های ارتودنسی شما گیر خواهد کرد و این واقعا منزجر کننده است و باعث بوی بد دهان و پوسیدگی دندان می شود. شما بعد از خوردن حداقل لازم است که دهانتان را با آب بشویید. شما می توانید یک مسواک مخصوص ارتودنسی بخرید یا از یک مسواک نرم معمولی استفاده کنید.

نکته مهم این است که شما باید براکت های ارتودنسی تان را به طور کامل تمیز کنید و و مطمئن شوید که باقی مانده غذا بین آن ها گیر نکرده است. شما باید حداقل روزی 1 بار از نخ دندان استفاده کنید. این مسئله همیشه ساده نخواهد بود ولی برخی نخ دندان ها در بازار هستند که می توانند در این مورد کمک کننده باشند. متخصص ارتودنسی تان می تواند به شما نشان دهد که چطور به درستی مسواک بزنید و از نخ دندان استفاده کنید. و حال که صحبت از مسواک زدن به میان آمد بهتر است این نکته را هم متذکر شویم که در مدتی که شما براکت  ارتودنسی دارید به هیچ عنوان از خمیردندان های سفید کننده استفاده نکنید چون بعد از برداشتن براکت های ارتودنسی  دندان هایتان دو رنگ خواهند بود.

مسئله بعدی که باید به خاطر داشته باشید این است که استفاده از دستگاهی مثل waterpik برای تحریک لثه و از بین بردن غذای لای دندان ها بسیار موثر است اما نمی تواند جایگزین نخ دندان شود و حتی اگر از یک شوینده ی دهان مثل waterpik هم استفاده می کنید هنوز نیاز به استفاده روزانه از نخ دندان خواهید داشت. به خاطر اینکه شما زود به زود مسواک میزنید بهتر است همیشه یک پک کامل از لوازمی که نیاز دارید به همراه داشته باشید.

7. بله... برای مدتی آسیب میزند.

بله، در ابتدا استفاده از براکت های ارتودنسی  کمی آسیب میزند. زمانی که ارتودنتیستتان برای شما براکت ها را میگذارد آسیب را احساس نمی کنید اما درد از یک یا دو روز بعد آغاز می شود. نه تنها در دندان هایتان احساس درد می کنید؛ بلکه چون براکت های ارتودنسی  به داخل لثه و لب هایتان برخورد می کنند باعث درد دهان هم می شوند. این اصلا خوشایند نیست اما خوشبختانه این مرحله فقط برای دو هفته است. بافت اسکار زخم خیلی زود در دهانتان شکل می گیرد و آسیب ها کمتر خواهند شد. برای آرام کردن دردهای دهانتان، چند بار در روز دهانتان را با آب نمک ولرم شستشو دهید یا از یک شوینده دهان استفاده کنید. می توانید با مشورت متخصص ارتودنسی تان، از مسکن هم برای کاهش دردهایتان استفاده کنید. مسکن های کدئین برای کاهش دردتان لازم نیستند. از وکس های دندان یا محافظ لب برای براکت های ارتودنسی استفاده کنید. این مرحله ابتدایی بعد از گذاشتن براکت ها مرحله ی ساده ای نیست اما خیلی زود می گذرد. شما در این مرحله باید از غداهای نرم استفاده کنید و خیلی آرام و با دقت بجوید. باور کنید یا خیر، بعد از چند ماه به هیچ عنوان دیگر مزاحمتی برای شما ایجاد نخواهند کرد.

8. از حساسیت هایتان مطلع باشید.

بعضی از افراد به نیکل که در برخی از براکت های ارتودنسی  و سیم های دندانی به کار رفته است، حساسیت دارند. بعضی دیگر به لاتکس که در حلقه ها، کش یا دستکش ها استفاده شده حساسیت دارند و به تازگی مواردی دیده شده که در آن افراد به بعضی مواد در نگهدارنده های پلاستیکی ارتودنسی  حساسیت نشان داده اند. اگر شما میدانید که به ماده خاصی آلرژی یا حساسیت دارید حتما متخصص ارتودنسی یا دندان پزشکتان را از آن مطلع کنید. همیشه محصولات جایگزینی وجود خواهند داشت که می توانند بدون ایجاد هیچگونه مشکلی برای شما استفاده شوند. حتی اگر شما قبلا هرگز نسبت به ماده ی خاصی حساسیت نداشته اید اما هر زمان ممکن است این حساسیت به وجود آید. اگر شما احساس می کنید که براکت های ارتودنسی  یا نگهدارنده های دندانتان بیش از حد باعث دردهای دهانتان شده اند, یا اگر شما مشکلات تنفسی پیدا کرده اید, کهیر زده اید یا تورم دارید؛ این مسئله را با متخصص ارتودنسی تان درمیان بگذارید. اگر شما احساس تورم در گلویتان و یا واکنش آلرژیکی واضحی دارید به نزدیک ترین مرکز اورژنس مراجعه کنید. اگر احساس می کنید نمی توانید به صورت عادی تنفس کنید با 125 تماس بگیرید. این واکنش های آلرژیکی را ساده نگیرید. یک حساسیت شدید آلرژیکی حتی ممکن است باعث مرگ شود.

9. شما نیاز دارید که نگهدارنده ها را در آینده نیز استفاده کنید.

بعد از اینکه براکت هایتان را درآوردید، متخصص ارتودنسی تان برای شما یک قالب از دهانتان و نگهدارنده برای آن خواهد ساخت. نوع نگهدارنده ای که شما نیاز دارید بستگه به نوع مورد شما متفاوت خواهد بود. گاهی متخصص ارتودنسی ها به شما یک نگهدارنده ی ضمانت شده ی دائمی را پیشنهاد می کنند تا اطمینان حاصل کنند که دندان هایتان دیگر هرگز حرکت نخواهند کرد. به غیر از نگهدارنده های دائمی دو نوع نگهدارنده ارتودنسی  دیگر هم وجود دارد که معمولا افراد از آن ها استفاده می کنند.

10. انواع نگهدارنده ها نگهدارنده Hawley که از آکرولیک و فلز ساخته شده است. آکرولیک پشت دندان هایتان و در قسمت بالایی درست مقابل کام بالایی تان قرار می گیرد و فلز جلوی دندان هایتان است. این مطمئن ترین نوع نگهدارنده است. متخصص ارتودنسی شما می تواند فلز را بپیجاند تا بدین وسیله به اتمام پروسه ی اصلاحات کوچکی که هنوز نیاز است انجام شوند کمک کند. نگهدارنده Essix که یک پلاستیک شفاف و شبیه یک مرتب کننده ارتودنسی نامرئی است. بسیاری از افراد این نوع نگهدارنده ها را ترجیح میدهند اما این نوع یک سری معایب دارد.. بسیاری از ارتودنتیست ها تصور می کنند چون سطح دندان هایتان را می پوشاند، بعد از درمان ارتودنسی به خوبی مستقر نمی شوند. به همین علت ارتودنتیست ها معمولا هر دو نوع نگهدارنده را به بیماران می دهند تا در طول روز که با افراد سر و کار دارند از نگهدارنده Essix و در شب، هنگام خواب از نگهدارنده Hawley استفاده کنند. 
مهم نیست شما از چه نوع نگهدارنده ارتودنسی ای استفاده می کنید، نکته مهمتر این است که آن ها را درست همان طور که ارتودنتیستتان می گوید استفاده کنید. برخی افراد باید نگهدارنده هایشان را حداقل برای 6 ماه و در تمام ساعات شبانه روز (24*7) استفاده کنند و بعد از این مدت آن ها را فقط در شب استفاده نمایند.

11. تا چه زمانی شما باید نگهدارنده هایتان را استفاده کنید؟برای همیشه. درست است. برای همیشه. نگهدارنده های ارتودنسی تان این اطمینان را فراهم می سازند که دندان هایتان دیگر به مکان اولیه ای کج خود برنمیگردند. اگر شما چندین سال از نگهدارنده ها ارتودنسی استفاده کرده اید حالا می توانید آن ها را فقط چند شب در هفته استفاده کنید. اما اگر به طور کامل استفاده از آن ها را متوقف کنید با مشکل مواجه خواهید شد. نگهدارنده های ارتودنسی تان را در کاور خود نگهداری کنید. آن ها را در دستمال نگه ندارید. این مهم ترین عاملی است که باعث خراب شدن و نیاز به دور انداختن نگهدارنده ها می شود و شما باید مجددا برای خرید آن هزینه بپردازید بنابراین از آن ها خوب مراقبت کنید. به خاطر داشته باشید که تمیز نگه داشتن نگهدارنده های ارتودنسی تان بسیار مهم است. براکت ها هم مثل دندان هایتان می توانند محل تجمع باکتری شوند. شما باید نگهدارنده های ارتودنسیتان را هرشب با محصولات ضد باکتری بشویید. شما می توانید نگهدارنده ها را با خمیردندان و مسواک بشویید اما این باعث از بین رفتن باکتری های آن ها نمی شود. یک پاک کننده خوب باکتری به شما این اطمینان را خواهد داد که نگهدارنده های ارتودنسی تان تمیز خواهند ماند و تازه.

 مطالب مرتبط:

ارتودنسی نامرئی

ارتودنسی ثابت

ارتودنسی دیمون

متخصص ارتودنسی

ارتودنسی؛ حق دندان‌های نامرتب شماست

ارتودنسی، علم و هنر ردیف کردن دندان‌هاست. این تعریف تا حدودی گویای هدف این رشته است، اما تمام ابعاد تئوری و عملی آن را بازگو نمی‌کند. اگر بخواهیم دید کلی‌تری ارائه کنیم باید محدوده زندگی جنینی را تا سال‌های بعد از این‌که دندان‌ها را از دست می‌دهیم، در این محدوده بگنجانیم.

درمان‌های ارتودنسی شیوه‌هایی کاملا تخصصی است که طی یک دوره 3.5 تا چهار ساله، بعد از اخذ مدرک دکتری دندان پزشکی ارائه می‌شود. در واقع، انجام درمان‌های ارتودنسی نیاز به کسب تخصص و آموزش‌های بعد از دوره دکتری دندانپزشکی دارد. به بیان دیگر همان‌طور که جراح قلب تجربی نداریم، متخصص ارتودنسی تجربی هم معنا ندارد.

هدف درمان‌هایی چون ارتودنسی آن است که با کمترین مداخله فعال، مشکلات دندانی را کاهش دهد. اگر این روش‌ها که انجام آنها به تجربه و آگاهی زیادی نیاز دارد، بدرستی انجام شود مشکلات دندانی کاسته می‌شود و نیاز به درمان‌های پیچیده ارتودنسی بعدی کاهش می‌یابد. در غیراین‌صورت روش‌هایی مانند خارج کردن دندان‌ها، بدون تجویز پزشک و رها کردن آنها به امید رفع تدریجی مشکل، معمولا ناموفق است.

درمان ارتودنسی، محدودیت سنی ندارد

مشکلات ارتودنسی به دو دسته اسکلتی و دندانی تقسیم می‌شود که درمان مشکلات اسکلتی را باید در سنین پایین آغازکرد، اما مشکلات دندانی را می‌توان در سنین متفاوتی پیگیری کرد البته در مورد علت ایجاد این مشکلات ارتودنسی باید گفت عوامل ارثی و محیطی در بروز آن دخیل است.

معمولا در دوره دندان‌های شیری درمان ارتودنسی عمومیت ندارد، ولی گاهی توصیه‌های کاربردی در این دوره کودک را از بروز پاره‌ای مشکلات اسکلتی و دندانی در آینده دور نگه می‌دارد. با افزایش سن، سطح استخوان پیرامون ریشه به دلایل مختلف کاهش می‌یابد. باید یادآوری کرد تا هر سنی که ریشه دندان‌ها دراستخوان قرار داشته باشد می‌توان به انجام درمان ارتودنسی امیدوار بود بنابراین تقریبا محدودیت سنی برای انجام درمان ارتودنسی نداریم، ولی در هر دوره سنی اهداف متفاوت است و معمولا در بزرگسالان این درمان‌ها با همکاری دیگر متحصص ارتودنسی برنامه‌ریزی می‌شود.

درمان ارتودنسی، درد ندارد

درمان ارتودنسی بین 18 تا 30 ماه طول می‌کشد که معمولا طی این مدت، مراجعه ماهانه ضروری است. از سوی دیگر با آن‌که بسیاری درمان‌های ارتودنسی را دردناک تصور می‌کنند، تاکید می‌کنم درد، بخشی از درمان ارتودنسی نیست البته در برخی موارد، بروز می‌کند که تقریبا قابل پیش‌بینی و کنترل است.

گاهی دیده می‌شود در حوزه ارتودنسی به جای صحبت در مورد نحوه درمان، وسایل درمانی متنوع تبلیغ می‌شود که در مقام قضاوت و راهنمایی، ناچاریم ابتدا تفکر ناصحیح را اصلاح و به اصالت تفکر محور بودن درمان ارتودنسی به جای وسیله محور بودن درمان پافشاری کنیم و افراد را نسبت به پیروی از تبلیغات کارخانجات مانند وسایل شفاف یا به اصطلاح نامرئی، سیم‌های رنگی و براکت‌های ارتودنسی که در سمت زبانی قرار می‌گیرد، برحذر داریم.

نتیجه درمان ارتودنسی همیشگی است؟

درمان ارتودنسی بعد از پایان بخش فعال به دوره نگهداری وارد می‌شود. اگر در این دوره مراقبت مناسبی از سوی درمانگر صورت پذیرد، می‌توان به پایداری نتایج امیدوار بود، ولی هیچ‌گاه نباید از نظر دور داشت که طرح درمان ارتودنسی صحیح، شرط لازم برای چنین درمانی است. تجربه نشان می‌دهد درمانی که بر مبنای طرحی غیر قابل قبول پیش رفته است، نمی‌توان با پلاک‌های نگهدارنده در دراز مدت حفظ کرد. در حالی که روند درمان صحیح، نتایج حاصل از ارتودنسی را به‌گونه‌ای بر دندان‌ها نشان می‌دهد که با حذف پلاک‌های نگهدارنده نیز نتایج درمان برای همیشه پایدار می‌ماند.

اگر دندان‌ها نامرتب بماند

اگر فردی به هر دلیلی با وجود دندان‌های نامرتب از درمان ارتودنسی فراری باشد با خطر بیشتر بروز پوسیدگی، بیماری‌های لثه، در بعضی موارد ناراحتی‌های مفصل گیجگاهی ـ فکی مواجه خواهد بود و برای مقابله با بعضی از آنها باید مراقبت بیشتری از مجموعه دندانی خود داشته باشد.

درمان ارتودنسی، فقط یک بار قابل انجام است

فراموش نکنید تنها یک مرتبه می‌توان سیستم دندانی را در معرض نیروهای ارتودنسی قرار داد، پس انتخاب درمانگر باید براساس شناخت کافی از سوابق علمی و عملی وی باشد. چرا که  درمان ارتودنسی را نمی‌توان در میانه راه رها یا به درمانگر دیگری سپرد یا آن را برای مرتبه دوم در معرض نیرو‌ها قرار داد.

 مطالب مرتبط:

ارتودنسی نامرئی

ارتودنسی ثابت

ارتودنسی دیمون

متخصص ارتودنسی

مرتب کردن دندان با ارتودنسی

درمان ارتودنسی، محدودیت سنی ندارد

مشکلات ارتودنسی به دو دسته اسکلتی و دندانی تقسیم می شود که درمان مشکلات اسکلتی را باید در سنین پایین آغاز کرد، اما مشکلات دندانی را می توان در سنین متفاوتی پیگیری کرد. البته در مورد علت ایجاد این مشکلات ارتودنسی باید گفت عوامل ارثی و محیطی در بروز آن دخیل است.

معمولا در دوره دندان های شیری، درمان ارتودنسی عمومیت ندارد، ولی گاهی توصیه های کاربردی در این دوره کودک را از بروز پاره ای مشکلات اسکلتی و دندانی در آینده دور نگه می دارد.

 با افزایش سن، سطح استخوان پیرامون ریشه به دلایل مختلف کاهش می یابد. باید یادآوری کرد تا هر سنی که ریشه دندان ها در استخوان قرار داشته باشد، می توان به انجام درمان ارتودنسی امیدوار بود.

بنابراین تقریبا محدودیت سنی برای انجام درمان ارتودنسی نداریم، ولی در هر دوره سنی اهداف متفاوت است و معمولا در بزرگسالان این درمان ها با همکاری دیگر متخصصان برنامه ریزی می شود.

نتیجه درمان ارتودنسی همیشگی است؟

درمان ارتودنسی بعد از پایان بخش فعال به دوره نگهداری وارد می شود. اگر در این دوره مراقبت مناسبی از سوی درمانگر صورت پذیرد، می توان به پایداری نتایج امیدوار بود، ولی هیچ گاه نباید از نظر دور داشت که طرح درمان ارتودنسی صحیح، شرط لازم برای چنین درمانی است.

تجربه نشان می دهد درمان ارتودنسی ای را که بر مبنای طرحی غیر قابل قبول پیش رفته است، نمی توان با پلاک های نگهدارنده در درازمدت حفظ کرد.

در حالی که روند درمان صحیح، نتایج حاصل از ارتودنسی را به گونه ای بر دندان ها نشان می دهد که با حذف پلاک های نگهدارنده نیز نتایج درمان برای همیشه پایدار می ماند.

درمان ارتودنسی، فقط یک بار قابل انجام است

فراموش نکنید تنها یک مرتبه می توان سیستم دندانی را در معرض نیروهای ارتودنسی قرار داد، پس انتخاب متخصص ارتودنسی باید بر اساس شناخت کافی از سوابق علمی و عملی وی باشد، چرا که درمان ارتودنسی  را نمی توان در میانه راه رها یا به درمانگر دیگری سپرد، یا آن را برای مرتبه دوم در معرض فشار قرار داد.

 عوارض ارتودنسی 

بیمارانی که متقاضی درمان های ارتودنسی  هستند، باید بهداشت دهان بسیار خوبی داشته باشند، چون در شرایط قرارگیری پلاک های متحرک و به خصوص براکت و سیم های ثابت، رعایت بهداشت دهان مشکل تر می شود و اگر بیمار دقت و تمرکز کافی در رعایت بهداشت دهان خود نداشته باشد، دندان های زیر براکت و سیم های ارتودنسی به سرعت دچار پوسیدگی می شوند.

 مشکل بعدی احتمال برگشت درمان است. به اصطلاح «برگشت» بخشی جدایی ناپذیر از درمان ارتودنسی است. این وضعیت در صورتی که بیمار دستور پزشک متخصص را برای استفاده منظم از پلاک های نگهدارنده بعد از درمان ثابت نادیده بگیرد، یا در بیمارانی که توسط دندانپزشک غیر متخصص ارتودنسی درمان شده اند، مشاهده می شود.

 مطالب مرتبط:

ارتودنسی نامرئی

ارتودنسی ثابت

ارتودنسی دیمون

متخصص ارتودنسی

آیا مشکلات ارتودنسی بعد از درمان برمی‌گردند؟

 آیا مشکلات ارتودنسی بعد از درمان برمی‌گردند؟

مرتب و هماهنگ بودن دندان ها و فکین نه تنها از جنبه زیبایی، بلکه از جهات دیگری مانند تکلم، تغذیه و تنفس طبیعی، سلامت لثه و مسایل روحی- روانی دارای اهمیت است.

 یکی از سوالاتی که بیماران از متخصصان ارتودنسی می‌پرسند، قابل برگشت بودن مشکلات ارتودنسی بعد از درمان است. بعد از درمان ارتودنسی، نتیجه درمان برای اکثریت بیماران رضایت بخش است. حفظ این نتیجه مستلزم دقت پزشک متخصص ارتودنسی، همکاری بیمار در استفاده از وسایل نگهدارنده و عوامل مرتبط با رشد طبیعی بیمار است.

به طور کلی اگر درمان با روش صحیح و توسط متخصص ارتودنسی انجام شده باشد، امکان برگشت درمان به 5 درصد هم نمی‌رسد.

 مشکلات ارتودنسی که بعد از درمان برمی گردند

برگشت درمان ارتودنسی به سه شکل کلی برگشت مشکلات فکی، برگشت کجی دندان و بازشدن فضا در ناحیه دندان‌های کشیده شده خود را نشان می‌دهد.

1- مشکلات فکی: در کسانی است که درمانشان طی یا قبل از بلوغ انجام شده است و با ادامه رشد، ناهنجاری ارتودنسی مجددا خود را نشان می‌دهد. این مشکل در اغلب موارد در کسانی بروز می‌کند که دارای فک پایین جلوآمده هستند و در اغلب موارد با بهترین درمان ارتودنسی هم خطر برگشت را دارد.

ماهیت این مشکلات طوری است که متخصص ارتودنسی از خطر برگشت آگاه بوده و مزایا و خطرات درمان را در ابتدا به والدین بیمار گوشزد نموده و با توافق آن ها شروع به درمان می‌کند.

 2- کجی دندانی: در مواردی رخ می‌دهد که متخصص ارتودنسی برای رعایت مصلحت بیمار و به دست آوردن نتیجه عمدتا زیباتر و طبیعی‌تر، تمایلی برای کشیدن دندان نداشته و طرح درمان را بر مبنای درمان ارتودنسی بدون کشیدن دندان طرح‌‌ریزی می‌کند. به این امید که با کمترین خطر، بهترین درمان را انجام دهد.

وی با مطلع بودن از این موضوع، در صورت برگشت، درمان ارتودنسی مجددی را با کشیدن دندان یا استفاده از روش‌های جانبی مثل جراحی فک به بیمار پیشنهاد می‌کند.

یادآوری این نکته مهم است که تغییرات دندانی مرتبط با افزایش سن و رشد به عنوان برگشت درمان ارتودنسی طبقه‌بندی نمی‌شوند.

این تغییرات دندانی عمدتا در دوره چند سال بعد از درمان ارتودنسی به طور ناچیز اتفاق می‌افتد. عمده مشکلاتی که به عنوان برگشت درمان ارتودنسی مطرح است، آن هایی هستند که طی شش ماه پس از باز کردن دستگاه‌های ثابت ارتودنسی، خود را نشان می‌دهند.

3- بازشدن فضا در ناحیه دندان‌های کشیده شده: در افرادی که دندان کشیده شده است، برگشت درمان ارتودنسی عمدتا با باز شدن فضا در ناحیه دندان‌های کشیده شده خود را نشان می‌دهد که شیوع این مساله قابل توجه نیست.

در این موارد، بسته به مقدار باز شدن فضا و شکل و اندازه طبیعی دندان، درمان ارتودنسی مجدد یا استفاده از درمان‌های بازسازی اندازه طبیعی دندان توصیه می‌شود.

هدف متخصص ارتودنسی این نیست که تمامی ‌دندان‌ها را با زور و اعمال نیرو در محل ثابتی نگه دارد، بلکه این هماهنگی اجزاست که باعث حفظ یک دندان در یک موقعیت می‌شود که در  نهایت توسط این اجزا یعنی دندان‌ها، استخوان فک، عضلات و بافت‌های نرم ناحیه صورت می‌گیرد.

چگونه به درمان ارتودنسی خود کمک کنیم؟

در این میان آنچه اهمیت ویژه ای دارد همکاری بیمار با پزشک است که اگر این عامل در کنار عوامل فوق قرار گیرد، بدون شک دوره درمان ارتودنسی کوتاه تر و دلپذیرتری خواهید داشت.

پس به نکات زیر توجه کنید:

- دستورات متخصص ارتودنسی را به دقت انجام دهید.

- از براکت های متحرک در مقابل خطرات شکستن و گم شدن محافظت کنید. براکت ها، همان نگین های فلزی روی دندان های شما در حین ارتودنسی هستند.

- با استفاده نکردن از مواد سخت و نجویدن ناخن و مداد، از شکستن براکت ها جلوگیری کنید، چرا که در اثر شکستن براکت های ارتودنسی، ضمن صرف هزینه اضافی ممکن است مراحل قبلی درمان ارتودنسی تکرار شود و در نتیجه مدت درمان افزایش یابد.

- با رعایت بیشتر بهداشت در دوره درمان ارتودنسی، از بیمار شدن لثه ها و تغییر رنگ و پوسیدگی دندان ها جلوگیری کنید.

- با حضور مرتب و منظم در وقت های مراجعه، وقفه ای در انجام درمان ارتودنسی ایجاد نکنید.

- دقت کنید که هر بیمار ارتودنسی روش و وسایل درمانی خاص خود را دارد. پس هیچگاه خود را با دیگر بیماران ارتودنسی مقایسه نکنید.

- در صورت شل شدن بندها یا جدا شدن براکت ها از روی دندان و همچنین خم شدن سیم های ارتودنسی، در اسرع وقت با پزشکان معالج خود تماس بگیرید.

- در صورت احساس درد شدید تا حدی که شما را مجبور به استفاده از مسکن نماید، حتماً با متخصص ارتودنسی خود تماس بگیرید.

چه عواملی می تواند سبب این مشکلات ارتودنسی گردد؟

تجربه نشان داده است که استفاده از موادغذایی سخت نظیر ته دیگ و یا به دندان کشیدن گوشت همراه استخوان و برخورد هر چیز سخت با براکت ارتودنسی نظیر خارج کردن هسته میوه هایی نظیر هلو، زردآلو و... با کمک دندان ها می تواند سبب جدا شدن براکت ها ارتودنسی از روی دندان ها گردیده و یا سبب تغییر شکل سیم های ارتودنسی شود.

همچنین ادامه عاداتی نظیر جویدن ناخن، نوک مداد و ته خودکار می تواند احتمال شکستن و براکت ها را افزایش دهد.

باید دقت کرد هنگام مسواک زدن چنانچه قسمت سخت مسواک با نیروی زیاد به براکت ارتودنسی یا سیم برخورد کند می تواند سبب بروز اشکال گردد.

بنابراین بهتر است از این موارد دوری کنید:

- هسته میوه ها را خارج از دهان بیرون آورده و از گوشت یا پوره میوه استفاده کنید.

- از عاداتی نظیر جویدن ناخن و مداد دوری کنید.

- هنگام مسواک زدن دقت لازم برای جلوگیری از صدمه به سیم و براکت ارتودنسی را داشته باشید. همچنین سعی کنید در طول درمان ارتودنسی از وارد آمدن هر گونه ضربه به دهان جلوگیری کنید. این ضربه ها ممکن است علاوه بر شکستن براکت ارتودنسی، جراحاتی به لب و بافت های دهان هم وارد کند.

- در خصوص پلاک های ارتودنسی متأسفانه بارها دیده شده است که بسیار نسبت به نگهداری آن بی توجهی کرده و هنگام خارج ساختن، یا آن ها را گم می کند، یا زیردست و پا شکسته است. بنابراین باید توجه شود در مواقعی که پلاک ارتودنسی با هدگیر درآورده می شود، اولاً در جعبه مخصوص قرار گیرد و ثانیاً در محلی باشد که فراموش با مفقود نشود و در معرض ضربه نباشد.

- چنانچه از پلاک متحرک ارتودنسی خود به هر دلیل برای مدت طولانی استفاده نمی کنید، آن را در یک لیوان پر از آب نگهداری کنید تا تغییر حجم ندهد.

- در مورد هدگیر ضمن به کارگیری توصیه های متخصص ارتودنسی باید توجه کرد که هنگام بازی و ورزش به خصوص دوچرخه سواری و ورزش هایی که امکان ضربه مستقیم به آن وجود دارد، از  این وسایل استفاده نشود، زیرا امکان وقوع صدمات جدی وجود دارد.